Afgelopen zaterdag reed ik zo’n 15 kilometer het centrum van Málaga uit voor een (z)wijnproeverij. Een (z)wijnproeverij, zegt U? Nou ja, dat had ik er zelf van gemaakt. Zo stond het wel niet op de uitnodiging van Ron Haarman van Málaga Wine Tours. Die sprak over een wijnproeverij van 4 krachtpatsers uit Ronda gevolgd door een barbecue van wild zwijn. Alléén al de weg naar het proeflokaal hoog in de Montes de Málaga loont de moeite. Om de paar bochten krijg je een mooi zicht op de stad, de haven en de zee. Tijdens de wintermaanden zoeven de Malagueños hier graag, en soms wat roekeloos, met de motor of de fiets voorbij om in de bosrijke omgeving een wandeling te maken. En achteraf van de stoof- en wildgerechten te proeven in één van de ventas langs de weg. Plaats van afspraak was zo’n venta, bijna op het hoogste puntje, 900 meter boven de zeespiegel: Restaurante Puerto de Léon. Daar konden we makkelijk parkeren en langs een verhard paadje was het nog zo’n halve kilometer naar beneden stappen tot aan de private bodega van Paco. Die heeft hier achter zijn restaurant een paar hectare wijnstokken aangeplant en herstelt daarmee een stukje geschiedenis.
De Boris Johnson van de wijn
Vroeger stonden de heuvels rond zijn venta vol met wijnbouw, maar de druivenluis heeft daar in de 19deeeuw een wijnstokje voor gestoken, alles ging kapot en de jarenlange traditie (al van bij de Feniciërs) verloren. Tot enkele investerende buitenlanders wat verderop de wijngaarden van Ronda nieuw leven inbliezen. Met de komst van een Spanjaard die in Frankrijk het vak leerde (Vetas), een Duitser (Schatz) en een Oostenrijker (Kieninger) werden vergeten rassen opnieuw geteeld en andere geïmporteerd. Vetas bracht de petit verdot mee, een druif die in Bordeaux geliefd is, maar wel véél zon nodig heeft. En die is er in Andalusië natuurlijk in overvloed. Door op een hoogte boven 900 meter te werken krijgt de druif toch nog enige frisheid mee. Lokale rassen zoals de Tintilla de Rota of Romé werden in ere hersteld.
Het is dus uit de streek van Ronda en met die rassen dat Ron ons vandaag vier stevige wijnen met veel tannine wil laten proeven. Ron is van beroep mediatrainer en sleept ons meteen mee met zijn verhalen. Die dikt hij graag wat aan met zin voor overdrijving. Sinds kort organiseert hij winetours in en rond Málaga, vroeger had hij een eigen wijnbar in de stad. We krijgen als aperitief een glaasje amontillado aangeboden. De beste wijn ter wereld, volgens Ron, dankzij het systeem van de soleras. OK, misschien overdrijft hij lichtjes, maar wel speciaal en lekker. Daarna leidt Ron ons met zijn opvallende en wild uit elkaar waaiende witte haren rond tussen de wijnranken. Wanneer we nog wat meer glaasjes geproefd hebben, durft één van de gasten hem ‘de Boris Johnson van de wijn’ noemen.
Magere everzwijnen en aangedikte verhalen
Bij het binnenkomen van de proefkamer worden we vanuit de hoogte aangekeken door de kop van een everzwijn. Geschoten door Paco, die ook deze week op jacht is getrokken om voor het vlees op ons bord te zorgen. Zo beweert Ron toch. De kwaliteit valt dit jaar wat tegen, mompelt Paco moeilijk verstaanbaar. De everzwijnen vonden door de droogte minder makkelijk voedsel. Véél bodegas moesten hun wijngaarden zelfs omheinen om te vermijden dat de zwijnen de druiven op kwamen vreten. De everzwijnen zijn dus een stuk magerder en daardoor is het vlees ook wat taaier. Maar de stukjes filet zijn 24 uur perfect gemarineerd in de rode wijn van Paco en de karbonades zijn lekker zacht geworden tijdens het pruttelen in de caldereta de jabalí. Alles subliem afgekruid. Paco kent zijn smaken en op het einde van de dag slaan zijn wijnen zelfs beter aan dan die van de gerenommeerde wijnhuizen die we proeven. We drinken zijn ‘vino de la tierra’ te midden van de wijnranken in het gezelschap van een leuke groep Nederlanders en een zalig herfstzonnetje. Dat doet ook veel.
Ron laat ons als afsluiter nog nippen van een dessertwijn en die smaakt minder zoet dan je in deze regio zou verwachten. Het is een Dunkel van het huis ‘Malaga Virgen’, de most werd boven een open vuur ingedikt tot een arrope die daarna wordt toegevoegd aan de wijn. Daardoor krijg je een gerookte smaak met wat bitterheid en meer balans in die soms mierzoete wijnen van de Pedro Ximenez-druif. Zei ik al dat Ron een wijnvat vol verhalen is?
Wanneer ik bij het ondergaan van de zon terug de berg op moet biedt Paco mij een lift aan. In zijn aftandse bestelwagen liggen nog 2 joekels van versgeplukte granaatappels. Paco leeft van en met de natuur. Géén wonder dat de Spanjaarden zo oud worden. Hij zet mij af bij mijn huurwagen en zwaait me enthousiast de bochtige bergweg op. Wanneer ik de lichtjes van de stad Málaga zie opduiken sla ik me voor de kop. Ben ik toch wel vergeten een foto van Paco te maken zeker…en hem te vragen of hij dat everzwijn nu echt wel zelf geschoten had.
Praktische info
Ron Haarman laat je graag nog wat dieper in het glas van de lokale wijnen kijken tijdens één van zijn wijntours of proeverijen: www.malagawinetours.com.
En als je nog meer culinaire ontdekkingen wil doen in de provincie Málaga moet je zeker onze reisgids voor foodies aanschaffen: www.foodiefelipe.com
Reisgids voor wie de keukengeheimen, evenementen en topadresjes van de lekkerste streekproducten uit Andalusië wil ontdekken. 154 pagina's om jouw reishonger te stillen.
Reactie plaatsen
Reacties