Vier gangen voor vier tientjes
Op zondag staat Leon achter het fornuis van zijn B&B in Riogordo. Wellicht een beetje gekromd met zijn rug en met de baard stevig getrimd. Met zijn zwarte brilmontuur en al even zwarte gekrulde haren waar een beetje grijs doorschiet heeft hij een karakterkop waar een toque perfect op staat. En hij mag die met waardigheid dragen want Leon had in de periode 2001-2004 een Michelinster met zijn restaurant ‘De Boterbloem’ in Heerlen. Hij runde daarna nog enkele horecazaken maar zijn onrustige ziel bracht hem uiteindelijk naar Andalusië. Samen met zijn vrouw Bianca nodigt hij op zondag gasten uit voor de formule ‘mesa de madera’. Er komt dan een viergangenmenu op tafel voor vier tientjes. Je krijgt er nog een koffietje en water bovenop. De flessen wijn houden de prijs sympathiek onder de 15 euro.
De verdwenen biljarttafel
Twee weken geleden tuften we met ons huurautootje de berg op richting Casa La Quinta voor zo’n Mesa de Madera. We passeerden eerst in een wijde boog Riogordo. Niet dat het witte dorpje te mijden is, maar in deze streek durft de gps jou wel eens een onverwachte kant en een onverharde weg opsturen. Het zou niet de eerste keer zijn dat we hier ongewild op een heuvelkam belanden te midden van een kudde geiten en met zicht op het meer van Vinuela. Mijn passagiers zijn niet zo vertrouwd met het Andalusische binnenland en beginnen al lichtjes te zweten. Al kan het ook door het aangename lentezonnetje komen, dat de temperatuur al richting 25 graden jaagt. We vertoeven in de streek waar ik jarenlang met vakantie kwam. Bij Pieter en Saskia die hun B&B inmiddels verkocht hebben. Maar ik herken het weggetje en de vallei vol met eucalyptusbomen waar de rivier nog droger staat dan mijn lever in de maand februari. Omdat we iets te vroeg op de afspraak zijn stoppen we bij Venta Ortega op de weg naar Benamargosa. Hier komen ze van heinde en verre voor de lamsschouder. De biljarttafel is verdwenen maar voor de rest ziet deze plek er nog net zo uit als 10 jaar geleden. Mijn passagiers schrikken van de prijzen op de menukaart. Die lijken ook van 10 jaar geleden. Je eet hier een volledig menu voor de prijs van een koffie op de promenade in Marbella. Als je in de buurt bent: sla dan zeker eens af aan kilometerpaal 10!
Maar wij moeten wat verder, bergop over een stofferig paadje met veel kronkels en honden die als ze niet blaffen in jouw banden komen bijten. Bij elke meter die we klimmen stijgt de verwachting. De locatie stelt niet teleur, met een magisch zicht op alle contouren van Comares. En ook de gerechten zijn van hoog niveau, zal later blijken.
Marbella X 3
Bianca verwelkomt ons bij het zwembad in een overdekte patio. Jammer dat de luifels naar beneden moeten om ons af te schermen van de wat scherpe en kille wind, maar zo blijft het binnen wel aangenaam warm. Leon wilde ons vooraf niet verklappen wat er op het menu stond dus glijden onze ogen snel af naar het houten bordje waarop de gerechten beschreven staan:
Kalfszwezerik/aardappel-truffel/oesterzwam/aioli/veldsla
Makreel/pompoen/spinazie/tandoori/tapenade
Iberico/aardappel/venkel/groene kruiden/tros tomaatjes/blauwe kaas
Mascarpone/koffie/mango/chocolade/quinoa
Wie goed oplet ziet dat de chef op subtiele manier telkens een knipoog naar de streekproducten maakt. Maar wat je op het bord krijgt tilt hij wel naar een internationaal niveau. In Marbella zou je hier het driedubbele voor betalen, zeggen mijn tafelgenoten.
De kunst van het garneren
Leon komt dit menu op aanvraag en voor kleine groepen ook bij jou aan (vakantie)huis bereiden als private chef.
De kalfszwezerik is perfect krokant gebakken, de makreel krijgt de kans om te bewijzen welke smaakvolle vis hij eigenlijk wel is, de blauwe kaassaus geeft aan de iberico een aparte toets en met het dessert toont de chef dat hij de kunst van het garneren kent.
Zoals gezegd worden de prijzen democratisch gehouden. Maar deze topgerechten hadden we misschien liever het gezelschap gegeven van een wijntje met wat meer karakter. Net zoals de karakterkop van de chef zelf. Hij komt na de maaltijd iedereen persoonlijk groeten aan tafel. Tussendoor dient hij ook zelf de borden op maar dan is er weinig tijd voor een praatje. Terwijl Leon kookt bedient Bianca alle gasten nauwlettend op hun wenken.
We beleefden hier een geslaagde middag en mijn passagiers waarmee ik op de hotelschool heb gezeten zijn meer dan tevreden. Na een gezellige babbel met het energieke koppel slalommen we weer naar beneden. Ik moet eerst mijn passagiers nog terugbrengen naar hun hotel. Na 75 minuten komen we aan op de bestemming: Marbella. Volgende keer kiezen ze toch maar voor een verblijf in de campo.
Praktisch
Heb je onze restaurantgids al?
De topadresjes van restaurants met respect voor de lokale keuken en producten. Geselecteerd en voorgeproefd door Foodie Felipe en zijn amigos. Van sterrenrestaurants tot de authentieke plattelandskeuken, maar elk op zich smaakmakers van de Andalusische gastronomie.
Je kan deze gids in pdf-vorm op jouw mailadres toegestuurd krijgen. Dan betaal je géén verzendkosten. Deze optie selecteer je bij het bestelproces.
Reactie plaatsen
Reacties